(wziąć początek)

См. также в других словарях:

• brać – wziąć początek [źródło] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} zaczynać się od czegoś, mieć swój początek w czymś, wynikać z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Noc świętojańska bierze swój początek z czasów pogańskich. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• początek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. początektku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, od czego zaczyna się istnienie czegoś, trwanie czegoś w czasie; pierwsze momenty; okres początkowy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… …   Słownik języka polskiego

• źródło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. źródłodle; lm D. źródłodeł {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce wydostawania się z głębi ziemi wody; początek cieku wodnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Źródło rzeki. Źródła mineralne …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpocząć — dk Xc, rozpocząćcznę, rozpocząćczniesz, rozpocząćcznij, rozpocząćczął, rozpocząćczęła, rozpocząćczęli, rozpocząćczęty, rozpocząćcząwszy rozpoczynać ndk I, rozpocząćam, rozpocząćasz, rozpocząćają, rozpocząćaj, rozpocząćał, rozpocząćany «dać… …   Słownik języka polskiego

• wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… …   Słownik języka polskiego

• zacząć — dk Xc, zacząćcznę, zacząćczniesz, zacząćcznij, zacząćczął, zacząćczęła, zacząćczęli, zacząćczęty, zacząćcząwszy zaczynać ndk I, zacząćam, zacząćasz, zacząćają, zacząćaj, zacząćał, zacząćany 1. «przystąpić do działania, wykonać pierwszą,… …   Słownik języka polskiego

• powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… …   Słownik języka polskiego

• wyłonić — dk VIa, wyłonićnię, wyłonićnisz, wyłonićłoń, wyłonićnił, wyłonićniony wyłaniać ndk I, wyłonićam, wyłonićasz, wyłonićają, wyłonićaj, wyłonićał, wyłonićany, książk. «wybrać ze swego grona, utworzyć spośród siebie» Wyłonić zarząd, komisję, prezydium …   Słownik języka polskiego

• wyniknąć — dk Vc, wyniknąćnie, wyniknąćnikł a. wyniknąćnął, wyniknąćkła wynikać ndk I, wyniknąćka, wyniknąćają, wyniknąćał 1. «stać się przyczynowo uzasadnionym następstwem czegoś, powstać jako rezultat czegoś; wziąć początek z czegoś» Między braćmi wynikł… …   Słownik języka polskiego

• zrodzić — dk VIa, zrodzićdzę, zrodzićdzisz, zrodź a. zródź, zrodzićdził, zrodzićdzony «spowodować, wywołać coś, przyczynić się do powstania czegoś» Niepowodzenia zrodziły w niej niechęć do wszystkiego. Czyjeś zachowanie zrodziło podejrzenia. Sytuacja… …   Słownik języka polskiego